ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଦୟାରେ ସନ୍ଦେହ କାହିଁକି?

ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଦୟାରେ ସନ୍ଦେହ କାହିଁକି?
〰️🌹〰️🌺〰️🌻〰️🌼〰️

ଥରେ ଜଣେ ଧନୀ ଲୋକଙ୍କ ଏକ ଚାକର କାମ କରୁଥିଲା | ଧନୀ ଲୋକ ତାଙ୍କ ଚାକର ଉପରେ ବହୁତ ଖୁସି ଥିଲେ | କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ବି କଟୁ ଅନୁଭୂତି ଆସେ, ସେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ବହୁତ ଦୁର୍ବ୍ୟବହାର କରୁଥିଲେ |

ଦିନେ ସେ ଧନୀ ଲୋକ କାକୁଡି ଖାଉଥିଲେ। ତା ପରେ ଦେଖିଲେ , ସେ କାକୁଡିଟି କଞ୍ଚା ଏବଂ ତିକ୍ତ ଥିଲେ |

ଧନୀ ଲୋକ କାକୁଡିକୁ ତାଙ୍କ ଚାକରକୁ ଦେଲେ | ଚାକର ଏହାକୁ ଅତି ସ୍ବାଦଯୁକ୍ତ ଭାବରେ ଖାଇଲା |

ଧନୀ ଲୋକ ପଚାରିଲେ - “କାକୁଡ଼ି ବହୁତ ତିକ୍ତ ଥିଲା | ତୁମେ କିପରି ଏହିପରି ଖାଇଦେଲ ? "

ଚାକର କହିଲା - ତୁମେ ମୋର ବସ୍ | ପ୍ରତିଦିନ ସୁସ୍ୱାଦୁ ଖାଦ୍ୟ ଯୋଗାଇ ଦେଈଥାଅ | ଯଦି ଦିନେ କଟୁ କିଛି ଦିଅ ତେବେ ଏହାକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବାର କ୍ଷତି କ’ଣ?

ଧନୀ ଲୋକ ତାଙ୍କ ଭୁଲ୍ ବୁଝିପାରିଲେ ।

ଯଦି ଭଗବାନ ଏତେ ଧନ ଦେଇଛନ୍ତି, ଏବଂ ଯଦି କେହି ତିକ୍ତ ଅନୁଦାନ ଦିଅନ୍ତି ତେବେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କର ଶୁଭେଚ୍ଛା ଉପରେ ସନ୍ଦେହ କରିବା ଠିକ୍ ନୁହେଁ |

ସେ ଆଉ କେହି ନୁହାଁନ୍ତି | ସେ ଥିଲେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଚିକିତ୍ସକ ଥିଲେ ହାକିମ ଲୁକମାନ।

ବାସ୍ତବରେ, ଯଦି ଆମେ ବୁଝିପାରିବା, ତେବେ ଜୀବନରେ ଯାହା ଘଟେ, ଏହା ଭଗବାନଙ୍କ ଦୟା | ଈଶ୍ବର ଯାହାବି କରନ୍ତି ତାହା ଭଲ କରନ୍ତି |

ମଜୁରିଆର ଜୋତା

ମଜୁରିଆର ଜୋତା
〰️❄〰️❄〰️

ଥରେ ଏକ ଭଲ ପରିବାରର ଜଣେ ଛାତ୍ର ଶିକ୍ଷକଙ୍କ ସହିତ ବୁଲିବା ସମୟରେ ସେ ଦେଖିଲେ ଯେ ଏକ ପୁରୁଣା ଜୋତା ରାସ୍ତାରେ ପଡିଛି, ଯାହା ସମ୍ଭବତ ନିକଟସ୍ଥ ଏକ ଚାଷ ଜମିରେ କାମ କରୁଥିବା ଜଣେ ଗରିବ ଶ୍ରମିକର, ଯିଏ ବର୍ତ୍ତମାନ କାମ କରୁଥିଲା | ସମାପ୍ତ ହୋଇ ଘରକୁ ଫେରିବାକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେଉଥିଲେ |

ଛାତ୍ରଟି ଥଟ୍ଟା କରିବ ଭାବିଲା, ସେ ଗୁରୁ ଗୁରୁଜୀଙ୍କୁ କହିଲା, ଆମେ କାହିଁକି ଏହି ଜୋତାକୁ କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ଲୁଚାଇ ଦେବା ; ଯେତେବେଳେ ସେହି ଶ୍ରମିକ ଖୋଜିବ ସେଯେତେବେଳେ ପାଇବ ନାହିଁ, ଏହା ବହୁତ ମଜା ହେବ !!

ଶିକ୍ଷକ ଗୁରୁତର ଭାବରେ କହିଛନ୍ତି, ଜଣେ ଗରିବ ଲୋକ ସହିତ ଏପରି ଲଜ୍ଜାଜନକ ଉପହାସ କରିବା ଠିକ୍ ନୁହେଁ, ଆମେ କାହିଁକି ଏହି ଜୋତାରେ କିଛି ମୁଦ୍ରା ରଖି ଲୁଚି ଲୁଚି ଦେଖିବା ଏହା ଶ୍ରମିକଙ୍କ ଉପରେ କି ପ୍ରଭାବ ପକାଉଛି !!

ଶିଷ୍ୟ ମଧ୍ୟ ସେହିପରି କଲେ ଏବଂ ଉଭୟ ନିକଟସ୍ଥ ବୁଦା ଭିତରେ ଲୁଚି ରହିଲେ |

ଶ୍ରମିକ ଶୀଘ୍ର ନିଜର କାମ ଶେଷ କରି ଜୋତା ସ୍ଥାନକୁ ଆସିଲା | ଜୋତାରେ ଗୋଟିଏ ପାଦ ରଖିବା ମାତ୍ରେ ସେ କିଛି କଠୋର ଅନୁଭବ କଲା, ସେ ଶୀଘ୍ର ଜୋତାଟିକୁ ହାତରେ ଦେଖିଲା ଯେ ଭିତରେ କିଛି ମୁଦ୍ରା ଅଛି, ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ ଏବଂ ସେ ହାତରେ ମୁଦ୍ରା ନେଇ ବହୁତ ଧ୍ୟାନ ଦେଇ ସେଗୁଡିକୁ ଦେଖିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ, ତା’ପରେ ସେ ଚାରିଆଡ଼େ ଦେଖିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ, ଦୂରରୁ ମଧ୍ୟ କୌଣସି ଦୃଶ୍ୟ ନଥିଲା, ତେଣୁ ସେ ମୁଦ୍ରାକୁ ପକେଟରେ ରଖିଦେଲେ, ଏବେ ସେ ଆଉ ଏକ ଜୋତା ଉଠାଇଲେ | କିଛି ସମୟ ପରେ ଶ୍ରମିକ ଧର୍ଯ୍ୟହରା ହୋଇଗଲେ, ତାଙ୍କ ଆଖିରେ ଲୁହ ବାହାରିଲା ଉପରକୁ ଚାହିଁ ହାତ ବୁଲାଇଲା, କହିଲେ - ହେ ଭଗବାନ, ଏହି ଅଜ୍ଞାତ ସହାୟକଙ୍କୁ ଧନ୍ୟବାଦ, ଠିକ୍ ସମୟରେ ପ୍ରାପ୍ତ ଏହି ସାହାଯ୍ୟ ପାଇଁ, ଏହି ସାହାଯ୍ୟ ଏବଂ ଦୟା ହେତୁ ଆଜି ମୋର ଅସୁସ୍ଥ ପତ୍ନୀ , ପିଲାମାନେ ଭୋକରୁ ଦୂର ହେବା ପାଇଁ ସମର୍ଥ ହେବେ।

ଶ୍ରମିକଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ଛାତ୍ର ଆଖିରେ ଲୁହ ଭରିଗଲା, ଶିକ୍ଷକ ଶିଷ୍ୟଙ୍କୁ କହିଲା - ତୁମର ପରିହାସ ଅପେକ୍ଷା ଜୋତାରେ ଗୋଟିଏ ମୁଦ୍ରା ରଖି ତୁମେ କମ୍ ସୁଖ ପାଇଲ କି?

ଶିଷ୍ୟ କହିଲା, ତୁମେ ଆଜି ମୋତେ ଶିକ୍ଷା ଦେଇଥିବା ଶିକ୍ଷାକୁ ମୁଁ ଭୁଲି ପାରିବି ନାହିଁ, ମୁଁ ଶବ୍ଦର ଅର୍ଥ ବୁଝିଛି ଯାହା ମୁଁ ପୂର୍ବରୁ ବୁଝିନ ଥିଲି ଯେ ଦାନ ନେବା ଅପେକ୍ଷା ଦବା ଅଧିକ ଆନନ୍ଦଦାୟକ, ଦେବାର ଆନନ୍ଦ ଅସୀମ ।

ଅନ୍ଧର ପୁତ୍ର

ଅନ୍ଧର ପୁତ୍ର
〰️🌼〰️

ଜଣେ ଅନ୍ଧବିଧବା ସ୍ତ୍ରୀର ଏକ ପୁତ୍ର ଥିଲା, ଯାହାକୁ ସେ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲେ | ସେ ଚାହୁଁଥିଲେ ପୁଅ ପଢିକି ଏକ ବଡ ମଣିଷ ହୁଅନ୍ତୁ | ତେଣୁ, ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ସତ୍ତ୍ୱେ ସେ ତାଙ୍କୁ ସହରର ସର୍ବୋତ୍ତମ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ନାମ ଲେଖାଇଲେ |

ବାଳକ ଅଧ୍ୟୟନରେ ଭଲ ଥିଲା, କିନ୍ତୁ ସବୁବେଳେ ଗୋଟିଏ ଜିନିଷ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରୁଥିଲା | ବିଦ୍ୟାଳୟର ଅନ୍ୟ ପିଲାମାନେ ତାଙ୍କୁ 'ଅନ୍ଧର ପୁଅ' ବୋଲି କହି ଥଟ୍ଟା କରୁଥିଲେ। ତାଙ୍କୁ ଯେଉଁଠାରେ ବି ଦେଖାଗଲେ, ସମସ୍ତେ 'ଅନ୍ଧ ପୁଅ ଆସୁଛୁ' କହି ତାଙ୍କୁ ଥଟ୍ଟା କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ।

ଏହା ତାଙ୍କ ଉପରେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରତିକୂଳ ପ୍ରଭାବ ପକାଇଥିଲା ଏବଂ ସେ ତାଙ୍କ ମା ପ୍ରତି ଲଜ୍ଜା ଅନୁଭବ କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ | ଧୀରେ ଧୀରେ ଏହି ଲଜ୍ଜା କ୍ରୋଧରେ ପରିଣତ ହେଲା | ସେ ଯେକୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ନିଜ ମାଆଙ୍କ ସହିତ ଚାଲିବାବେଳେ ସେ ଯିବାକୁ ମନା କରିଦେଉଥିଲେ |

ସମୟ ଅତିବାହିତ ହେଲା ଏବଂ ପିଲାଟି ପଢିବା ପରେ ଏକ ଭଲ କାମ କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲା | ତାଙ୍କର କାମ ସହରରେ ଥିଲା | ସେ ନିଜ ମାତାଙ୍କୁ ଗାଁରେ ଛାଡିଦେଲେ। ସେ ତାଙ୍କ ମା’ଙ୍କୁ ପ୍ରତିଶୃତି ଦେଇଥିଲେ ଯେ ସହରରେ ରହିବାର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିବା ପରେ ସେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇଯିବେ। କିନ୍ତୁ ସେ ତାଙ୍କ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ପାଳନ କରି ନ ଥିଲେ। ସେ ସହରକୁ ଯିବା ପରେ ତାଙ୍କ ମାଆଙ୍କ ସହ ଯୋଗାଯୋଗ କରିନଥିଲେ।

ଅନ୍ଧ ମହିଳା ନିଜ ପୁଅକୁ କିଛି ମାସ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଲେ। କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ସେ ଆସିଲେ ନାହିଁ, ଦିନେ ସେ ତାଙ୍କୁ ଭେଟିବା ପାଇଁ ସହରରେ ପହଞ୍ଚିଲେ | ସେ ସେଠାରେ ପଚାରି ପଚାରି ସେ କୌଣସି ପ୍ରକାରେ ପୁଅର ଘରେ ପହଞ୍ଚିଲେ | ଜଣେ ରକ୍ଷୀ (ଗାଡ୍) ବାହାରେ ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ। ସେ ରକ୍ଷୀଙ୍କୁ କହିଥିଲେ ଯେ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ମାଲିକଙ୍କୁ ଭେଟିବାକୁ ଆସିଛନ୍ତି । ଯେତେବେଳେ ରକ୍ଷୀ ଭିତରକୁ ଯାଇ ତାଙ୍କ ମାଲିକଙ୍କୁ କହିଲା, ସେତେବେଳେ ସେ ଉତ୍ତର ପାଇଲେ - ବାହାରକୁ ଯାଇ ମୋତେ କୁହ ଯେ ମୁଁ ଏବେ ଘରେ ନାହିଁ। ରକ୍ଷୀ ମଧ୍ୟ ତାହା କଲେ। ଅନ୍ଧ ମହିଳା ଦୁଖରେ ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲେ |

କିଛି ସମୟ ପରେ ପିଲାଟି ଅଫିସକୁ ଯିବା ପାଇଁ କାରରୁ ବାହାରି ଆସିଲେ | ବାଟରେ ସେ ଦେଖିଲେ ଯେ ଏକ ଜାଗା ଭିଡ଼ ହୋଇଛି। ଭିଡଜନତାଙ୍କ କାରଣ ଖୋଜିବା ପାଇଁ ସେ କାରରୁ ଓହ୍ଲାଇବା ପରେ ରାସ୍ତାରେ ତାଙ୍କ ବୃଦ୍ଧ ମା'ର ମୃତ ଦେହ ପାଇଥଲେ।

ତାଙ୍କ ମା’ଙ୍କ ଶବ ହାତରେ କିଛି ଥିଲା | ହାତ ଖୋଲିବା ପରେ ସେ ଦେଖିଲେ ଯେ ଏଥିରେ ଗୋଟିଏ ଚିଠି ଅଛି। ସେ ଚିଠିକୁ ଖୋଲାଖୋଲି ପଢିବା ଆରମ୍ଭ କଲେ।

ପୁତ୍ର, ମୁଁ ବହୁତ ଖୁସି ଯେ ତୁମେ ଜଣେ ବଡ଼ ଲୋକ ହୋଇଛ। ମୁଁ ତୁମକୁ ଭେଟିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି, ତା’ପରେ ସହରକୁ ଆସିଥିଲି, ଏଥିପାଇଁ ମୋତେ କ୍ଷମା କର | ମୁଁ କ’ଣ କରିବି? ମୁଁ ତୁମକୁ ବହୁତ ମନ ପକାଉଥିଲି | ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି, ମୁଁ ତୁମକୁ ଦିନେ ବଡ ଲୋକ ହେବାକୁ ଦେଖିବାକୁ ଇଚ୍ଛା କଲି | ମୋର ସ୍ୱପ୍ନ ପୂରଣ ହୋଇଛି, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତୁମକୁ ଦେଖିପାରୁ ନାହିଁ |
"ମୁଁ ଇଚ୍ଛା କରେ ପିଲାଦିନରେ ସେହି ଘଟଣା ତୁମ ସହିତ ହୋଇନଥାନ୍ତା | ଯଦି ତୁମ ଆଖିରେ ଲୁହା ରଡ୍ ପ୍ରବେଶ କରି ନ ଥା'ନ୍ତ ତ ମୁଁ ତୁମକୁ ମୋ ଆଖି ଦେଇ ନ ଥା'ନ୍ତି, ତାହାଲେ ଆଜି ମୁଁ ତୁମକୁ ଏହି ଅବସ୍ଥାରେ ଦେଖି ପାରିଥା’ନ୍ତି | "

ଇତି ତୁମର ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ମାତା |

ଚିଠି ପଢିବା ପରେ ପିଲାଟି କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲା | ଯେଉଁ ମାତାଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟି ତାଙ୍କଠାରୁ ଦୂରେଇ ଥିଲା, ସେ କେବଳ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଏବଂ ନିଜ ଆଖି ବଳିଦାନ ଦେଇଥିଲେ ତାଙ୍କୁ | ସେ ନିଜକୁ କ୍ଷମା କରି ପାରିଲେ ନାହିଁ।

ବନ୍ଧୁଗଣ, ପିତାମାତାଙ୍କ ପ୍ରେମ ଅସୀମ | ଏହା ହେଉଛି ସେହି ମୂଲ୍ୟବାନ ପ୍ରେମ, ଯାହାର କିଛି ଖର୍ଚ୍ଚ ହୁଏ ନାହିଁ | ଆମ ଖୁସି ପାଇଁ ସେମାନେ ସେମାନଙ୍କର ସାଧାରଣ ମଙ୍ଗଳ ବଳିଦାନ ଦିଅନ୍ତି | ଆମେ ସେମାନଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ସମ୍ମାନ ଏବଂ ଭଲ ପାଇବା ଉଚିତ୍ |

〰️❄〰️🌺〰️❄〰️